De wereld maakt zich zorgen. Van Amerika tot Europa tot het Midden-Oosten; ieder continent krijgt op dit moment zijn fair share in termen van conflicten. ‘We’ proberen iedere opstand of verovering van radicalen te bestraffen en de kop in te drukken. Luchtaanval hier, sanctie daar maar Het Conflict lijkt te blijven (of zelfs te groeien?).  Wat hebben de afgelopen conflicten ons geleerd en wat is de stand van zaken? 

Libië
U heeft deze week vast ook wel gelezen dat duizenden gezinnen Tripoli zijn ontvlucht. Verschillende militanten vechten al tijden om de hoofdstad van Libië en de afgelopen dagen is dat gevecht geëscaleerd. Gebouwen en huizen gingen in vlammen op en de belangrijkste luchthaven in Libië is afgesloten, aldus The New York Times. Om even het geheugen op te frissen in een scala aan conflicten: Libië is dat strategisch gelegen land, in de kop van Afrika wat jaren lang met ijzeren hand bestuurd werd door dictator Mohammed Khadaffi. Maar in navolging van omringende landen ontketende zich bij de Libiërs ook een Arabische Lente gevoel en ging men op zoek naar wapens en steun. De toch al niet erg populaire leider wilde lange tijd van geen wijken weten en verzette zich -met geweld- tegen de opstandelingen. Dit leidde, in een notendop, tot de val van de heer Khadaffi (2011). Dat ‘men’ eigenlijk ook de vijand was (of uiteindelijk zou worden), daar sloten we onze ogen maar even voor.

Conflict-op-conflict
Chaos na een interventie is natuurlijk vaker aan de orde geweest de afgelopen decennia. Bruut regime, gefrustreerde bevolking, op den duur een bewapening, de val van het regime en dan… een machtsvacuüm. En bovendien de wortels voor een conflict-op-conflict situatie, want de bevolking (of de rebellen? militanten? terroristen?) viert feest en het westen wil zich zo gauw mogelijk terug trekken. Het Conflict viert zege. Heden ten dage al helemaal; de VS voorzag nog wel een rol in de opbouw van een democratie (of iets wat daar op lijkt) in landen als Afghanistan en Irak, maar de achterban was oorlogsmoe en de politieke wil om te blijven smolt als sneeuw voor de zon. Gevolg? Terugtrekking van de helpers en een verscheurd land plus bevolking dat achterblijft met een ‘hoe-nu-verder mentaliteit’. Ongeacht wat de aard van het conflict is (het stichten van een kalifaat, etnische of territoriale beweegredenen of gewoonweg moorden) feit blijft dat afgelopen strategische zetten van de grote spelers dergelijke conflicten niet hebben gestopt en ook maar niet lijken te kunnen stoppen.

Twee kwaden
Toegegeven, de partijen in conflicten zijn aan grote veranderingen onderhevig de afgelopen decennia. In jargon is de focus van Het Conflict van interstatelijk naar intrastatelijk geschoven. Bovendien zijn ze divers. ‘We’ wilden aan het begin van de burgeroorlog in Syrië nog de rebellen bewapenen en zodoende Assad het lot van Khaddaffi en Hoessein toekennen. En hoewel ‘we’ natuurlijk de vermeende gifgasaanval van het Syrische regime van begin dit jaar veroordelen gaan er voorzichtig stemmen op om nu samen te werken met Assad tegen de rebellen gezien ze uiteenvallen in de meest barbaarse en extremistische groeperingen (iets wat overigens al veel eerder bij Stukje Duiding viel te lezen) Hagel betoogde verleden week dat IS ‘beyond anything we’ve seen before’ is, doelend op dat het al-Qaida voorbij streeft in termen van gevaar). Het is kiezen tussen twee kwaden du moment.

Nieuwe bondgenootschappen?
Het Conflict vandaag de dag is complex en beslaat ook meerdere motieven en landen. Deze week nog blijkt dat Syrische rebellen een grensovergang met Israël in handen hebben gekregen. Vlakbij de grens met dat land wordt al tijden hevig gevochten tussen het Syrische leger en de Syrische rebellen, maar dan raakt daar ook een Israëlische officier lichtgewond in deze strijd. Israël, zelf al de hele zomer lang in de weer met aanvallen tegen Hamas, claimt dat de officier lichtgewond raakte vanwege verdwaalde projectielen vanuit Syrie die overigens niet direct gericht waren op het land zelf. U zoekt een conflict? Wij leveren. Die tendens zeg maar. Een strategie verzinnen tegen Het Conflict is lastig. Het ene gat is nog niet gedicht of het andere lekt alweer. De VS trekt zich terug, Europa is verdeeld, Rusland geïsoleerd en de rest is [vul in…] Is de tijd rijp voor nieuwe bondgenootschappen? Waarschijnlijk niet, en dus zal Het Conflict voorlopig nog wel even zege vieren. [Tessa Daling]