Het Israëlische leger heeft Katie. De Zweden hebben deze dames. En deze killers lopen tussen de Italiaanse gelederen rond. Allemaal leuk en aardig hoor, maar Stukje Duiding komt gewoon zoals het hoort met een eigen warchick. En ze gaat ook nog eens voor ons schrijven!

Want speciaal voor ons zal zij afreizen naar het altijd verrassende Zuid-Soedan. Nou ja, eigenlijk niet helemaal speciaal voor ons: vanuit de Koninklijke Marine zal ze een bijdrage gaan leveren aan de VN-missie UNMISS, maar hé, gun ons ook een lolletje. In ieder geval zal ze tijdens haar uitzending een blog bijhouden op het intranet van het Ministerie van Defensie. Maar omdat velen van jullie waarschijnlijk helemaal geen toegang hebben tot dat intranet en ze bij defensie de beroerdste niet zijn, krijgt Stukje Duiding exclusief toestemming om het blog ook hier den ether in te gooien. Kosten nog moeite zijn gespaard om dit mogelijk te maken.

Genoeg gebazeld, hoor ik jullie ongeduldig denken: wie is deze warchick? Gaan we zo vertellen. Eerst even heel kort een update over wat er eigenlijk aan de hand is in Zuid-Soedan.

Update Zuid-Soedan
Laten we eerst deze disclaimer plaatsen: wij weten het eigenlijk ook niet zo goed en we durven ons hardop af te vragen of er überhaupt wel iemand is die wel precies weet hoe de spreekwoordelijke vork in de steel zit.

In ieder geval werd Zuid-Soedan in 2011 na een langslepende burgeroorlog onafhankelijk van Soedan. In december 2013 brak vervolgens een crisis uit. In feite gaat het om een ordinaire machtsstrijd tussen mannen met hoeden: de president Salva Kiir en de vice-president Riek Machar. Beide heren zijn ook nog eens van verschillende stammen, wat over het algemeen genomen niet echt bevorderlijk genoemd kan worden. Nu dus inderdaad ook niet. Sinds het uitbreken van de machtsstrijd zijn verspreid over het land gevechten uitgebroken tussen regeringstroepen en rebellen. Daarbij zijn duizenden doden gevallen en honderdduizenden mensen zijn op de vlucht geslagen.

Soedan wordt er ondertussen van beschuldigd zich negatief in de strijd te mengen door rebellengroeperingen te steunen, maar uiteraard wordt die beschuldiging resoluut van de hand gedaan. Wat het geheel niet veel overzichtelijker maakt zijn verschillende conflicten die zich afspelen achter deze machtsstrijd. Er is gesteggel over olie, gesteggel over land en gesteggel over vee. Gesteggel over alles eigenlijk. Bij verschillende lokale stammenoorlogen vallen dagelijks slachtoffers. Ondertussen dreigt ook nog eens een grote hongersnood in het land uit te breken. Te midden van deze chaos probeert de VN met UNMISS vooral de burgers te beschermen die, zoals gewoonlijk, de dupe zijn van het iets te grote ego van een stelletje ongeregeld.

Onze eigen warchick
Laten we er verder maar geen doekjes om winden: onze eigen warchick is niemand minder dan Annecarijn Flens (1983). Als stafofficier logistiek zal zij met gevaar voor eigen leven en met het mes tussen de tanden (om de tanden te stoken, de Nederlandse bijdrage is ongewapend) eens in de zoveel tijd bericht doen van alles wat zij meemaakt, hier op Stukje Duiding. Lees hier het eerste deel.