Het leven is alleen voor sómmige oligarchen lastiger geworden na de val van Yanokovych. Met name de inner circle om Yanokovych heen, ook bekend als “de Familie”, heeft haar vinger uit de Oekraïense politieke pap moeten halen.
En dat is jammer voor ze. Oligarchen verdienen namelijk hun centjes niet door effectieve bedrijfsvoering, maar door vooral dichtbij de macht te verblijven.
Hoewel de Nederlandse regering beweert dat het EU associatieverdrag met Oekraïne voornamelijk is bedoeld voor het verbeteren van de handelsrelaties en het bestrijden van corruptie, wijzen tegenstanders van het verdrag met name op het risico wat het “militaire component” met zich mee zal brengen. Sommigen, met name pro-Russische websites, gaan zelfs zo ver om het associatieverdrag neer te zetten als een “NAVO achterdeur akkoord”.
Geen paniek. Niet alles is de schuld van de Amerikanen, de NAVO bouwt niet aan een Death Star en we hoeven we ook niet bang te zijn dat met het ratificeren van het verdrag morgen de Russen komen. Dit neemt niet weg dat er zeker enkele flinke haken en ogen aan het militaire component zitten. De kiezer voorspiegelen dat het gaat om een onschuldig handelsverdragje voor kippetjes is dus het andere uiterste.
Verleden week kwam de Strategische Monitor van Clingendael naar buiten. De hedendaagse stand van zaken in de internationale betrekkingen samengevat in 22 pagina’s. Een van de huidige trends (of liever een trend die reeds gesignaleerd is enkele jaren geleden) is het vertrouwen- en legitimiteitsgebrek van de Europese Unie (EU) bij haar burgers. Zelfs met publiekslieveling Frans Timmermans aan de top lijkt de EU nog altijd niet populair, en dat geldt zeker ook voor de Nederlandse kiezer. Met de actuele gebeurtenissen op het Europese continent zou een sterke EU juist aanwezig moeten zijn. Frappant genoeg lijkt het tegenovergestelde. Drie cases die aantonen dat Europa en haar leiders nog altijd verzaken om een sterk gezamenlijk geluid te vormen.
Rusland heeft sancties opgelegd, ook aan Nederland. Gelukkig wisten sommige Kamerleden ons gerust te stellen door te melden dat de chrysanten in ieder geval veilig zijn (pfieuw!). Enkele journalisten stelden vast een schaderapport op. Aangezien het beoogde effect van deze sancties het isoleren van Rusland is, leek het ons goed om te kijken of Rusland inderdaad geïsoleerd zal zijn wanneer het Westen de economische rug toekeert. Hiervoor moeten we vooral kijken naar de niet-Westerse vrienden van Rusland. Hoog tijd voor een rondje Pacific.
Het kan er nog wel bij. Terwijl Israël en Hamas elkaar de tent uitvechten, Oekraïne en pro-Russische separatisten in de clinch liggen en Syrië en Irak nog altijd in brand staan – om maar een aantal conflicten te noemen – is het decennia oude conflict tussen Azerbeidzjaan en Armenië ook weer opgelaaid. Dat komt vooral Europa bijzonder slecht uit.
Oh wat fijn! De democratie heeft gezegevierd, want allemaal boze burgers zijn de straat op gegaan in Oekraïne. Op datzelfde plein waar ze in 2004 hun ongenoegen uitspraken over de verkiezingen die tot stand waren gekomen via intimidatie, turven met een vork, en uiteraard het rondrijden van een busje vol paspoort- en/of werklozen langs alle stembussen voorzien van bindend stemadvies. Negen jaar later bleek er weinig veranderd qua politiek handjeklap, dus anno 2014 was men het wederom zat. Al was het alleen maar omdat die gemene meneer Yanukovych een spoor van geld vanuit Kiev helemaal tot aan Russisch witwasparadijs Londen had lopen.
Joe! Lente! Bloemetjes, bijtjes, witbiertjes en de spiertjes flexen natuurlijk. Zo ook op het internationaal strategische toneel. Hoewel het sinds 2009 een traditie is, worden Nederlanders toch altijd een beetje zenuwachtig als Rusland weer eens met zijn TU95 Bears het luchtruim uit worden geëscorteerd. Nodig?
Rusland doet zelden iets zonder reden, zeker wanneer het bommenwerpers betreft. Dergelijke lange afstanden leggen de vliegtuigen niet op één tank af, dus (meermalen) tussentijds tanken is nodig. Dit vergt voorbereiding en dergelijke vluchten dienen dan ook wel degelijk een doel. Zo stuurden de Russen enkele fighters richting Japan om even kenbaar te maken hoe ze over het territoriaal gesteggel tussen Japan en bondgenoot China dachten in de Pacific. Enkele uren voor Obama’s State of the Union in diezelfde maand stuurden de Russen eveneens een paar bommenwerpers richting Amerikaans luchtruim bij Guam. Vorig jaar stuurde Putin een paar bommenwerpers op pad als Fourth of July felicitatie aan Obama. Beide incidenten zijn te zien als Russische strategische assertiviteit richting de Amerikanen en hun beleid in de Pacific. Of het gesteggel tussen Amerika en Rusland nu over Europees grondgebied gaat (zoals bij missile defense) of over de Pacific maakt – zo laat Putin hiermee weten – voor de Russen weinig uit.
Het zijn niet alleen piraten die de klok slaan in Somalië. De Europese Commissie heeft het land in 2008 uitgeroepen tot ‘pilot country‘ voor de implementatie van de principes van internationale betrokkenheid in ‘fragiele staten’. Getuigt wel van lef: een pilot draaien in het land waar het failed state-concept op is gebaseerd. Gelukkig heeft de EU wel vooraf kennis genomen van de Amerikaanse ervaringen en om een dergelijk scenario te voorkomen, kwam de Europese Commissie in haar voorstel tot de volgende ‘baanbrekende’ principes:
Aangezien Nederland 15 militairen heeft toegezegd voor deelname aan de European Union Training Mission (EUTM) en de eerste militairen vorige maand zijn vertrokken, is het tijd om deze principes eens nader te bekijken. Om maar even te blijven in de sfeer van holle management-retoriek: we gaan even snel schakelen naar een out-of-the-box audit voor dat stukje transparantie en synergie:
Lees verder
Met al het defensienieuws van de afgelopen week (Amerikanen die hun nieuwe ‘bom der bommen‘ showen, Israël verwikkeld in diplomatiek gesteggel met Australië over een overgelopen spion), zouden we bijna onze eigen achtertuin vergeten.
Hoewel het Dayton akkoord vrede bracht in de Balkan, hield het tegelijkertijd een geïnstitutionaliseerde etnische segregatie in: elke bevolkingsgroep een eigen stuk land, een eigen parlement, eigen klaslokalen (met eigen geschiedenislessen), tot slot 3 presidenten (onder toeziend oog van een internationale High Rep, anders wordt het herrie) en klaar is Kees. Of toch niet? Lees verder
Stukje Duiding 