Steeds meer stemmen gaan (terecht) op om ISIS niet simpelweg te zien als een terreurgroep. Hiervoor heeft de organisatie te diepe wortels in de opstand in Irak en is (mede door oud-gedienden van het Baath regime in de hoogste ranken) een organisch onderdeel van de huidige Iraakse politiek. Toch is het te simplistisch om de oorsprong van ISIS exclusief neer te leggen bij Saddam’s sektarische islamiserings-agenda. Niet alleen wordt de omvang en impact van dit beleid schromelijk overdreven, maar tevens onterecht gezien als dé basis voor ISIS.
Tagarchief: ISIS
Waarom Assad steunen in de strijd tegen ISIS geen optie is
ISIS lijkt niet te stoppen in Syrië en Irak. Moeten we nu dan toch maar partij kiezen voor de Syrische president Assad, de vijand van onze vijand?
Nee. Natuurlijk niet.
Voor degenen die geïnteresseerd zijn in de langere versie van deze conclusie hieronder de praktische, tactische en strategische redenen op een rijtje!
Over Libië, jihadgala’s en apocalyptisch antisemitisme
Het ISIS-recept is onderhand bekend. Men neme een land verscheurd door burgeroorlog, geserveerd op een bedje van minimaal 5 tot 10 elkaar beconcurrerend rebellengroeperingen, voorzien van een flinke snuf wapens achtergelaten door het Westen et voilà: een potentieel ISIS-broeinest is geboren.
Wat maakt juist Libië in de ogen van ISIS strategisch waardevol territorium? Wat zegt dit over de wereldvisie van ISIS, en wat heeft deze visie te maken met het oerhollandse “jihadgala”? Wat kunnen (of moeten) wij in Nederland (juist niet) doen in de strijd tegen ISIS?
Aanslag Charlie Hebdo: ISIS en Al Kaida hand in hand?
Hoewel ISIS en Al Kaida elkaar in Syrië de tent uitvechten, neemt dit niet weg dat de twee organisaties elkaar blijkbaar prima weten te vinden in PR-activiteiten in het Westen. Zo waren de schutters van de aanslag in Parijs van beide organisaties: de broeders Kouachi hadden zich gelieerd aan Al Kaida en de derde schutter (die zich ophield in een Joodse Supermarkt) Coulibaly zwoer in een filmpje trouw aan ISIS. Als de twee organisaties elkaar beconcurreren (en blijkbaar ook in het Westen) hoe verklaren wij dit dan?
De wankele anti-ISIS coalitie van Obama
De hoop van de Syrische oppositie, de Golfstaten en de Turkse President Recep Tayyip Erdoğan zal snel plaats maken voor desillusies. Terwijl de oorlog steeds meer van Syrië heeft verwoest, is de hoop van velen in de regio lange tijd gevestigd geweest op de Verenigde Staten. Wanneer diens betrokkenheid met het Midden-Oosten eenmaal hersteld zou zijn, zou de ultieme oorzaak van het Syrische conflict eindelijk aangepakt worden: het nietsontziende bewind van Bashar al-Assad.
Herwonnen Westerse wapens maken ISIS-strategie doorzichtig
Sinds kort is er een nieuw speeltje voor strategisch analisten op de markt: iTrace, door de NGO Conflict Armament Research. Dit EU-gefinancierde project houdt de precieze locaties bij waar illegaal wapentuig opduikt in conflictgebieden. Het geheel wordt voorzien van foto’s zodat per signalering een uitgebreide case analyse kan worden losgelaten. Op die manier is eindelijk aan te tonen wat analisten al jaren roepen: rebellen bewapenen is nooit een goed plan, want het wapentuig duikt niet zelden bij de tegenpartij op. Het project laat ook zien dat ISIS tegen de eigen beweringen in niet beschikt over bovennatuurlijke krachten, en dat het strategische gedrag van ISIS ondanks haar onconventionele opkomst op het wereldtoneel in de nabije toekomst heel makkelijk in kaart is te brengen. Lees verder
Wordt meestrijden tegen IS het einde van symboolpolitiek?
Nederland is al sinds jaar en dag een trouwe bondgenoot van de Verenigde Staten. Daarom was premier Rutte op z’n zachtst gezegd nogal verbaasd dat Nederland niet op het eerste lijstje van de kerncoalitie stond die de aanval op IS opent. Naast de Verenigde Staten waren het namelijk het Verenigd Koninkrijk, Frankrijk, Duitsland, Italië, Denemarken, Turkije, Polen, Canada en Australië die Obama capabel genoeg acht om mee samen te werken. Nederland heroverweegt nu zijn opties. Is dit het einde van symbool politiek?
Wat valt er van de Iraakse krijgsmacht te verwachten?
We hebben inmiddels allemaal het nieuws gehoord van een Iraaks leger dat bij de eerste schoten massaal op de vlucht slaat voor IS-strijders. Bagdad’s krijgsmacht zou zijn ingestort en de troepen die nog beschikbaar zijn lijken vooral voor al-Maliki’s eigen gewin te worden ingezet. Ook de alom geprezen Peshmerga-strijders hebben de hoge verwachtingen tot nu toe niet kunnen waarmaken. Tijd voor een korte update: wat valt er eigenlijk van de Iraakse krijgsmacht te verwachten?