Ontwikkelingen in Syrië, Irak en Libanon zijn zo nauw met elkaar verweven dat we deze landen inmiddels kunnen vergelijken met de AfPak-regio.
Pro-Iraanse krachten hebben zich diep geworteld in Damascus en de macht gegrepen in het aangrenzende Bagdad en Beiroet. De structurele uitsluiting van soennieten in Irak en Libanon splijt de samenlevingen aldaar, zoals blijkt uit de opkomst van Jihadistische groeperingen. Dat is de explosieve context van het Syrische conflict.
flickr.com/photos/49609463@N05/
“Het is goed dat de EU heeft besloten Hezbollah te noemen wat het daadwerkelijk is: een terroristische organisatie,” verdedigde Frans Timmermans de beslissing van de EU om Hezbollah’s militaire vleugel op de lijst van terreurorganisaties te plaatsen. Na de beschuldiging van betrokkenheid bij de Burgas aanslag en het Cyprus incident komt dit nauwelijks als een verrassende zet.
De echte reden om Hezbollah op de terreurlijst te plaatsen is echter vooral politiek van aard: voor de EU (met de handen in het haar wat het aan moet met ‘Syrië’) was dit de ideale kans om wraak te nemen voor de schaamteloze deelname van Hezbollah in de burgeroorlog.
