De crisis in Oekraïne heeft de NAVO wakker geschud. De klassieke dreiging in de vorm van een expansionistisch Rusland herleeft en de blik verschuift daarom wederom naar het oosten. De NAVO hervindt haar bestaansrecht door Poetin.
Dat is althans het idee. Terechte conclusie of wordt hier een hardnekkig gebrek aan strategisch inzicht blootgelegd?
De crisis op de Krim biedt voor velen aanleiding om te pleiten voor meer investeringen in Defensie. Begrijpelijk, maar urgenter is het maken van harde strategische keuzes. Dat is de afgelopen twee decennia niet gedaan en dat beleid wreekt zich nu.
Lees verder
Pleiten voor een bescheiden buitenlands beleid en een minder actieve krijgsmacht staat gelijk aan ambitieloze nikserigheid. Ook is het een verwerpelijk links idee. En het duidt overduidelijk op onderwaardering voor onze krijgsmacht en militairen.
We zagen deze ‘argumenten’ de afgelopen tijd allemaal regelmatig langskomen. Alle drie de argumenten gaan scheef en – nog belangrijker – ze staan in de weg van het formuleren van een heldere Nederlandse strategie.
Veranderingen op de wereldwijde energiemarkt geven reden voor Defensie om een expeditionaire veelzijdig inzetbare krijgsmacht te onderhouden en die in te zetten ten behoeve van de Nederlandse energiebelangen, zo concludeert het Haags Centrum voor Strategische Studies in een vorige week uitgekomen studie die door het Ministerie van Defensie betaald is.
Marno de Boer las het rapport met kritisch oog en zet uiteen waarom het juist nu noodzakelijk voor Defensie om zelfstandig strategisch na te denken zonder overambitieus te worden.
Participeren in de missie naar Mali is in “direct belang van Nederland”. Aldus het mantra wat de afgelopen maanden weerklonk en ook gisteren druk in de Tweede Kamer werd gebezigd toen zij instemde met de missie. Mooi! Nu we dat weten kunnen we weer rustig gaan slapen. Toch?
Mwah. Strikt genomen is dit “directe belang van Nederland” niet geheel duidelijk. Hoewel er wordt gerept over ‘jihadgebieden die grenzen aan Europa’ of ‘broeinesten van potentieel terrorisme’ is er (afgezien van de regionale dreiging) geen enkele zekerheid of er überhaupt een dreiging vanuit Mali is voor Europa, laat staan Nederland.
We beschreven al eerder hoe de verhitte discussie in de Verenigde Staten heeft geleid tot een stagnatie in het drone-programma. Omdat wij dezelfde argumenten steeds vaker zien terugkomen en hierdoor de discussie volgens ons té eenzijdig wordt gevoerd, doen wij vandaag in Trouw een poging een zuivere discussie aan te zwengelen.
Naast schaamteloze zelfpromotie ook een extragratis leestip voor de geïnteresseerden: lees vooral ook dit artikel over het (militaire) nut van drones uit het NRC van gisteren.
Drone aanvallen zijn onder de regering Obama sterk toegenomen. Omdat Mitt Romney (weet u nog? Dat is deze meneer) enkele maanden geleden president had kunnen worden, werd onder Obama I opdracht gegeven om een draaiboek te formuleren. In de tweede termijn is er minder haast: de CIA is ‘bezig’. Ook is het Pentagon door de bonnetjes gaan spitten om te kijken of het drone-programma niet goedkoper kan. Hoezo de shift naar ‘nu even niet’-beleid?
